نابرابری های توسعه در کشورهای اسلامی

کشورهای اسلامی با حدود 5/1 میلیارد نفر جمعیت، نزدیک به یک چهارم جمعیت جهانی را به خود اختصاص داده­اند. آمارهای سازمان­های جهانی از جمله گزارش توسعه انسانی سازمان ملل متحد نشان می­دهد که علی­رغم تأکید اسلام بر برقراری عدالت و کاهش نابرابری در بین جوامع و بهره­مندی همگان از یک زندگی مطلوب و سالم، نابرابری­ها و تفاوت­های زیادی در زمینه شاخص­های مختلف اقتصادی، اجتماعی وجود دارد. جامعه آماری موردنظر در این پژوهش، کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی می­باشند. هدف این پژوهش ارزیابی میزان محرومیت و میزان برخورداری کشورهای اسلامی از شاخص­های اقتصادی اجتماعی و مقایسه آنها نسبت به یکدیگر است. روش تحقیق تبیینی و روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه­ای است. در این تحقیق سعی شده است به منظور دستیابی به روند تحول در کشورهای اسلامی شاخص­های اقتصادی اجتماعی سالهای (2010 و 1990) براساس مدل­ها و روندهای موجود از جمله روش موریس، روش شاخص­بندی و روش ضریب اختلاف یا (cv) مورد بررسی قرار گیرند. بررسی­ها نشان می­دهد که بین کشورهای اسلامی در زمینه برخورداری از شاخص­های مورد بررسی نابرابری­های زیادی وجود دارد و بیشترین اختلاف از نظر برخورداری از شاخص درآمد سرانه است. با وجود این نابرابری­ها، این کشورها نخواهند توانست به ایفای نقش خود در ابعاد مختلف و در سطح جهانی بپردازند. لذا در انتها سعی شده تا راهکار­هایی در خصوص بهبود وضع موجود ارائه گردد.